سرطان کولورکتال یا سرطان روده بزرگ به عنوان سومین سرطان شایع در جهان شناخته شده است که علائم معمول این بیماری ناراحت کننده شامل:
- خونریزی مقعد
- خون در مدفوع
- درد شکمی
- تغییر در عادات روده
- تغییر شکل مدفوع
- کم خونی
- کاهش وزن
می‌باشد.
سرطان روده بزرگ چیست؟
سرطان روده بزرگ که با نام های سرطان رکتوم، کولون و یا کولورکتال نیز شناخته می‌شود بیماری است که در اثر رشد و تکثیر غیر طبیعی سلول ها و در نهایت ایجاد تومور در بافت روده پدید می‌آید.
در صورتی که در مراحل اولیه توده های ایجاد شده برداشته نشود، به مرور بزرگ تر شده و با پیشرفت بیماری، لایه های دیگر بافت روده را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
چه عواملی منجر به سرطان روده بزرگ می‌شود؟
برخی از عوامل قابل اصلاح، ژنتیکی یا موارد پزشکی که احتمال ابتلا سرطان روده را در فرد افزایش می‌دهد شامل موارد زیر می‌شود:
- چاقی
- دیابت نوع دو
- عدم تحرک بدنی
- مصرف کم کلسیم
- مصرف کم فیبر غلات کامل
- سیگار کشیدن طولانی مدت
- مصرف کم میوه ها و سبزیجات
- مصرف الکل (متوسط تا سنگین)
- مصرف زیاد گوشت قرمز یا گوشت های فرآوری شده
- داشتن سابقه شخصی در بیماری التهابی روده مزمن
- داشتن سابقه خانوادگی یا شخصی سرطان کولورکتال
- استفاده طولانی مدت از داروهای ضد التهابی و غیر استروئیدی
بهترین مواد خوراکی برای روده بزرگ
روده بزرگ برای پیشگیری از ایجاد و رشد تومور به مقدار مناسبی از ویتامین D، امگا 3، کلسیم و فلاونوئیدها احتیاج دارد. همچنین فیبر غذایی، به افزایش حجم مدفوع کمک می‌کند که این کار باعث بهبود حرکات منظم روده شده و تجمع باکتری در روده را محدودتر می‌کند. در ادامه برخی از مواد خوراکی که در پیشگیری از ابتلا به سرطان روده بزرگ موثر است و به شما کمک می‌کند اشاره شده است.
1. ماهی
ماهی تازه، سرشار از اسیدهای چرب امگا 3 هستند که به کاهش التهاب بدن کمک می‌کند. طی تحقیقات انجام شده توسط دانشگاه واندبیلت، به این نتیجه رسیدند زنانی که 3 وعده در هفته ماهی مصرف میکنند 33 درصد خطر ابتلا به پولیپ روده بزرگ در آنها کاهش می‌یابد.
پیشنهاد می‌شود برای بهره‌مندی بیشتر از خواص ماهی و داشتن انتخابی بهتر در نوع ماهی مصرفی، از ماهی سالمون به صورت پخته یا دودی، ماهی تن و ماهی ساردین استفاده کنید؛ چرا که این نوع ماهی ها علاوه بر امگا 3 سرشار از ویتامین D و کلسیم هستند.
2. میوه ها
میوه ها به طور کلی منابع غنی فیبر، آنتی اکسیدان و فیتوکمیکال ها مخصوصی هستند که می‌تواند شما را از مشکلات گوارشی محافظت کند.
میوه هایی مانند شاه توت، گلابی، موز، پرتقال، سیب، زغال اخته و تمشک بهترین منابع فیبر هستند.
3. غلات کامل
غلات کامل یکی دیگر از مواد خوراکی حاوی فیبر هستند که می‌توانید آن را با ماهی، گوشت سفید و تخم مرغ میل کنید. برنج قهوه ای، جو، جو دو سر، بلغور و کینوآ سالم ترین غلاتی هستند که می‌توانید از آن استفاده کنید.
4. گوشت سفید
پروتئین به رشد ماهیچه ها، بافت ها و … کمک می‌کند و از آنجایی که برای پیشگیری از ابتلا به سرطان روده بزرگ بهتر است مصرف گوشت قرمز را محدود کنید، می‌توانید مرغ، بوقلمون بدون پوست و تخم مرغ را جایگزین آن کنید.
5. لوبیا و حبوبات
لوبیا چیتی، لوبیا سیاه، لوبیا چشم بلبلی، عدس، نخود و سویا سرشار از فیبر، پروتئین، ویتامین B و ویتامین E هستند که جدا از تقویت روده به کاهش احتمال ابتلا سرطان روده بزرگ، کاهش کلسترول و سطح قند خون نیز کمک شایانی می‌کند.
6. آجیل
مصرف دو وعده آجیل در هفته به پایین نگه داشتن سطح قند خون و انسولین شما کمک می‌کند که از این طریق می‌تواند خطر ابتلا به دیابت نوع دو را کاهش دهد. از آنجایی که آجیل سرشار از فیبر، اسید های چرب و فلانوئیدها است به طور قابل توجهی در کاهش ابتلا به سرطان روده بزرگ موثر است.
بادام، بادام هندی، فندوق ،گردو، پسته و ماکادمیا می‌تواند برای شما بهترین انتخاب باشد.
7. سبزیجات غیر نشاسته ای
برای اینکه از سلامتی کامل برخوردار باشید توصیه می‌شود طبق این قانون عمل کنید!
دو سوم بشقاب خود را با مواد غذایی گیاهی پر کنید چرا که فیبر زیاد، انواع ویتامین ها، مواد معدنی و مواد شیمیایی گیاهی مفید را به بدن شما میرساند. بر اساس تحقیقات انجام شده، انجمن دیابت آمریکا (ADA) پیشنهاد می‌کند برای کاهش خطر ابتلا به دیابت نوع دو، بهتر است از سبزیجات غیر نشاسته ای استفاده کنید.
سعی کنید روزانه 3 الی 5 وعده را به مصرف سبزیجات غیر نشاسته ایی مانند کاهو، کلم پیچ، کلم بروکلی، خیار، کنگر، بامیه، اسفناج، کرفس و گلم کلم اختصاص دهید.
سخن پایانی
داشتن انتخاب های غذایی سالم نقش حیاتی در پیشگیری از سرطان روده بزرگ دارد. این مقاله به شما کمک می‌کند که چه غذایی را محدود و چه خوراکی هایی را بیشتر مصرف کنید. همچنین بهتر است بعد از سن 45 سالگی برای غربالگری روده بزرگ به یک پزشک متخصص مراجعه فرمایید چرا که این بیماری تا به مرحله جدی تر نرسد علائم خاصی را از خود بروز نمی‌دهد.
